Yukarı umutlu köyü, Erzincan'ın Kemaliye ilçesine bağlıdır. Son yıllarda yolları asfalt olsa'da ulaşımı yine'de meşakkatlidir. Barasor Vadisinin son köyü olan Başbağlar köyünden önceki köydür.

Munzur dağı eteklerine kurulmuş olan köydeki evler tamamı ile taştan olup, evler 2 veya 3 kat şeklidedir. Evler bitişik nizam şeklindedir. Eskiden evlerden birbirine güvenlik nedeni ile geçiş olduğu söylenmektedir. Evlerin yüksekçe yerden çok küçük bir iki penceresi bulunmakta olup, bu penceler eski zamanlarda eşkiya saldırılarında savunma amaçlı yapıldığı söylenmekektedir.

Köyün hemen alt kısmında dereye kadar bekli 200 yaşına gelmiş dut ağaçları hala harika dutları ile ünlüdür. Köyün üst başınan itibaren başına doğru yürüseniz Karabacak Dayı'nın hayratı olan dutlarından yemeyi unutmayız. Bu arada, her ögleden sonra ikindi vaktine kadar kanatlı'da, çaylar yapılır. İstanbul'dan, Ankara'dan gelen gidenler mutlaka hergün burada bir gününü geçirir. Köyde kışın 3-4 kişi kalır, bunlardan birisi de köyün İmamı'dır. İlkbahar'dan sonbahar'a kadar ise İstanbul'da ve ankara'da yaşayanlardan 30-40 aile mutlaka köye gelir ve burada vakit geçirir. Burada birinci günden sonra adeta zaman durur. Zaman kavramını yitirirsiniz. Eğer bu kadar sessziliğe alışık değilseniz çokta sıkıcı olabilir. Aşağı umutlu köyü altında ise adeta dağların altından kaynayan buz gibi sular ziyaret denilen bu yere ayrı bir güzellik katar. Bu gibi yedi gözeden akan suyun hemen aşağısında alabalık yetiştirilir. Bölgeye gelenler mutlaka burada piknik yaparak doğanın tadını çıkarırlar. Bağbağlar köyü ise Yukarı umutlu köyünden sonraki son köy olup 500 metre uzaklıktadır. Aslında her iki köyde yaşayanlarda akrabadır. 5 Temmuz 1993 yılında 33 kişinin PKK tarafından katledildiği bu köyde , katliam sonrası karakol (kalekol) kurulmuştur. Bu köyden sonra ne yol vardır nede bir köy. En yakın yerleşim 2 saat sürmektedir.